مسئولیت اجتماعی فردی و آموزش فرهنگ

مسئولیت اجتماعی دیگر واژه ای فانتزی نیست و بعنوان تفکر، اصل بقا و ارتقا جامعه در نظر گرفته می شود. مسئولیت اجتماعی به بیان ساده تعهد اخلاقی و نانوشته فردی و تشکیلاتی است که برای ارتقا رفاه اجتماعی پویا باید به آن توجه کرد.افرادجامعه باید با شناخت و آگاهی از موضوعات و مشکلات اجتماعی، خود را نسبت به حل آن مشکلات مسئول بدانند.
در جامعه ای که مسئولیت اجتماعی چه فردی و چه گروهی تقویت شود، این جامعه جامعه ای هوشمند است. در جامعه ای هوشمند مسئولیت اجتماعی می تواند برای ما تکیه گاه باشد. اما نکته مورد توجه آنکه مسئولیت اجتماعی باید هدفمند و براساس حوزه های تعریف شده مدیریتی باشد و ما باید این موضوع را در جامعه مان تقویت کنیم مثلا مسئولیت اجتماعی در راستای فقر زدایی و احترام متقابل اجرا کنیم.
متاسفانه هنوز مسئولیت اجتماعی شرکت ها، موسسات، بنگاه ها و سازمان های اقتصادی و … خیلی دیر جا نیفتاده و موضوعی با درجه اهمیت دوم و برخی مواقع نگاه تشریفاتی است.
اگر مسئولیت اجتماعی بنگاه ها و شرکت ها و حتی مسئولیت های فردی ما را در قبال سایر افراد تقویت شود شاید ما نیاز به بهزیستی و کمیته امداد نداشته باشیم. حتی در عرصه های محیط زیست ما میتوانیم از ظرفیت مسئولیت اجتماعی برای ارتقاء شاخص های محیط زیست استفاده کنیم اگر مدیریت شرکتی، در مورد کارکنانش احساس مسئولیت کند و در خصوص رفاه و آسایش آنها و خانوادهایشان تمهیداتی فراهم کند، این کار بدین معنی است که او حواسش به اطرافیانش است و سود بنگاه را یک طرفه نمی بیند و نیز اگر فردی توجه به همسایه اش دارد و یا از یک حیئان و طبیعت مراقبت میکند او بخوبی مسئولیت اجتماعی را درک کرده است.
بخش مهم مسئولیت اجتماعی به آموزش بر می گردد. این آموزش ها باید از دوران کودکی ارائه شود تا مانند دیگر مولفه ها های اخلاقی در کودک رشد پیدا کرده و شکوفا شود. یکی دیگر از مواردی که به فرهنگسازی کمک میکند اطلاع رسانی فعالیت ها در حوزه مسئولیت اجتماعی است. ساخت فیلم هایی که بتواند(مستقیم یا غیرمستقیم)این موضوع را برجسته کند. از سوی دیگر در سیاست گذاری هایی که در حوزه کلان کشور انجام می شود این سیاست ها باید در راستای تقویت مسئولیت اجتماع حقوقی و شهروندی باشد که بتواند مورد توجه قرار گیرد و به یک فرهنگ تبدیل شود. در مدارس و منابر و در تشکل ها ی غیر دولتی میتوان موضوع مسئولیت اجتماعی را ترویج کرد و آنرا جزو موضوعات اخلاقی پسندیده معرفی کرد . اما لازم است کمی دور اندیشانه تر نسبت به جامعه مان ایفای مسئولیت کنیم و مسئولیت اجتماعی را که بخشی از تعهد اخلاقی است تجاری یا تشریفاتی نگاه نکنیم .
حتی اگر این موضوع را تجاری هم ببینیم محصولات و خدماتی که سازمان ش نقش مسئولیت اجتماعی خود را ایفا کرده باشد بیشتر مورد پسند مصر کننده است و آنان را به مشتریان وفادار تبدیل خواهد کرد. در این صورت این حس خوب ه جامعه منتقل می شود. در مقوله آموزش، خانواده و مدرسه خیلی نقش تعیین کننده ای دارد. محیط های اجتماعی ، گروه های مرجع دارای نقش هستند. همین حادثه زلزله کرمانشاه براساس اعتمادی که مردم به گروههای مرجع داشتندآنها هم کارهایی را شروع کردند و فارغ از نقدهایی که به آنها شد؛ وظیفه خود را انجام دادند.
اینکه چگونه این کار را می کنیم مهم نیست؛ مهم این است که این دغدغه مشترک را داشته باشیم.
همه زندگی ما پول نیست. دیگران را هم باید ببینیم و اگر لازم باشد دیگران هم ما را ببینند و این می شود مسئولیت متقابل به یکدیگر که سر آغاز مسئولیت اجتماعی است.
از تشکل های تاثیرگذار در حوزه مسئولیت اجتماعی بنگاه های اقتصادی هستند که به دلیل بهره مندی از منابع و امکانات جامعه، باید اقدامات اجرایی موثری براساس فرهنگ سازمانی خود داشته باشند. این موضوع به التفات مثبت جامعه به این بنگاهها منجر شده که واکنش مثبت جامعه را نیز در پی دارد. ما باید خود را به اجتماع انجام دهیم و منتظر قانون و بخشنامه از سویمسئولان و دولت نباشیم . اولین گامی که می توانیم برداریم این است که مسئولیت اجتماعی را از خودمان شروع کنیم و ببینیم با چه نوع فعالیت هایی میتوانیم مسئولیت اجتماعی را به عنوان یک شهروند ایجاد کرده و گشترش دهیم. پس از آن با وقت گذاشتن برای دیگران حتی به اندازه 10 دقیقه حرف زدن و عمل به یک سری اقدامات اجتماعی که نوعی آموزش محسوب می شود، دیگران را درگیر کنیم و به این ترتیب کلونی آدم ها را برای فرهنگسازی مسئولیت اجتماعی در اختیار خواهیم داشت و بعد از مدتی کوتاه جامعه ما مسئولیت اجتماعی را به عنوان یک فعالیت اخلاقی در خود نهادینه و درک میکند.